Ang Sariling Wika (Tulang Kapampangan)

 

Ang Sariling Wika

Ang sariling wika ng isang lahi

Ay mas mahalaga sa kayaman

Sapagkat ito'y kaluluwang lumilipat

Mula sa henerasyon patungo sa iba

Nangangalap ng karanasan, gawi,

Pagsamba, pagmamahal, pagtatangi at pagmithi.

Nais mo bang mabatid layunin ng kanyang puso,

Ang kanyang mga pangarapin.

Mainit na pagmamahal na sa puso'y bumubukal

Kasama ng mahalagang layuning nabubuo sa isipan?

Pakinggan ang makahulugang gintong salita

Na sa kanyang bibig ay nagmumula.

Mananang wikang itinanim sa isipan

Iniwan ng ninuno, tula ng iniingatang yaman

Pamanang yamang di dapat pabayaan

At dapat pagyamanin ng mga paghihirap

Para sa kaunlaran, di dapat masayang

Tulad ng halaman na natuyot at nangalagas sa tangkay.

Minana nating wika'y

Maihahambing sa pinakadakila

Ito'y may ganda't pino,

aliw-iw at himig na nakahahalina

Init nito't pag-ibig mula sa musa

Pagpahayag ng pagmamahal ay kanyang kinuha.

Wikang Kapampangan, buo ang iyong ganda

Ang himig ng iyong tunog

Tulad ng pagaspas ng bagwis ng mga ibon

Tulad ng awit na likha ng brilyanteng makinang

Tulad ng lagaslas ng himig ng tubigan

Tulad ng awit ng malamig nang hangin amihan.

Wikang Kapampangan, ikaw ay mahalaga

Sa lahat ikaw ay maikokompara

Ikaw ang mapagmahal at matamis na pahayag ng pag-ibig

Tulad mo'y walang katapusang awit

Ang lahat sa iyo ay tulad ng bumubukang bulaklak.

Sinulat ni Lourdes C. Punzalan mula sa orihinal nito sa Kapampangan

na may pamagat na "Ing Amanung Siswan nu Monico r Mercado"

Sanggunian:

Baisa-Julian, A.G., Lontoc, N.S, Esguerra, C.H., & Dayag, A.M. (2014).

                       Pinagyamang Pluma 7. Quezon City: Phoenix Publishing House.